Wielrennen is een waardeloze sport

0

Wat een waardeloze sport is wegwielrennen toch. Je staat erbij, kijkt ernaar en wordt keihard belazerd. Keer op keer. Of het nu om doping of om onderlinge afspraakjes gaat. Zelfs op een Olympische Spelen krijg je het op je tv-scherm.

In 2000 in Sydney reden Kloden, Ullrich en Vinokourov op kop. De drie behoorden bij dezelfde commerciele ploeg van Team Telekom. U weet wel die ploeg die stijf stond van de doping. En het was marketing-technisch gezien beter als Jan Ullrich zou winnen. De Kazach Vinokourov baalde als een stekker – maar kreeg in een landenwedstrijd! –  opdracht van zijn Duitse bazen om 2e te worden. Ullrich reed met 2 vingers in de neus weg bij zijn 2 medevluchters en werd Olympisch Kampioen.

In London herhaalde zich dat beschamende schouwspel. De Colombiaan Uran en de Kazach Vinokourov maakten er in de finale een potje van. Voor ze de sprint aangingen was er uitvoerig overleg geweest tussen de twee. Even later keek Uran – de betere sprinter – op 400 meter van de finish ineens 5 seconden opzichtig links achterom, terwijl Vinokourov rechts van hem zat en zo dus ‘ongezien’ weg kon sprinten en goud kon pakken. Waardeloos! Schandalig! Wat een mentaliteit. Dit heeft niks met sport te maken. Helemaal niets. Dit zijn achterbakse afspraakjes. Pure omkoping, want je kunt er donder op zeggen dat Uran hiervoor in wat voor vorm dan ook rijkelijk beloond gaat worden. Dat deed meneer Vinokourov namelijk al eerder. Herinnert u zich Luik-Bastenaken-Luik nog van 2010? Vino betaalde de Rus Kolobnev 150.000 euro om de zege aan hem te laten.

Het bedoezelen van een op zich prachtige sport en dat ook nog live op televisie tijdens het grootste sportspektakel van de afgelopen jaren. Je moet maar durven! Dan heb je echt schijt aan alles en iedereen en weet je dat je er toch weer mee weg komt.

En dan zit je ’s avond naar Studio Sportzomer te kijken en dan zitten daar de heren Gesink en Boom de hele schandalige vertoning met een gelaten, lachend gezicht gezicht te vergoeilijken. Boom: ‘Ja, Uran kijkt achterom om te zien waar het peloton blijft.’ Ik zie dan geen enkel spoortje van schaamte of chagrijn bij de heren. Niet over de afspraak tussen Vino en Uran, maar ook niet over hun eigen falen. Boom werd 11e en Gesink 23e. En dan zitten die twee slapjanussen doodleuk te verkondigen dat ze tevreden zijn, dat ze goed hebben gereden, dat ze geslaagd zijn in hun aanpak, dat alles volgens afspraak ging, en dat ze de Britten hebben gesloopt.

Dat is toch raar? Je wordt 11e en 23e! Hoe kun je dan tevreden zijn? Je hebt niet gewonnen. Daar draait het om. Bondscoach Van Vliet was ook al zo in zijn nopjes. Hij vond dat ze het ‘heel goed‘ hebben gedaan. Gesink, met een gelaten gezicht, over de koers: ‘Ik had nooit de indruk dat we de voorsprong zouden vasthouden. Toen dat wel het geval was met nog 4 km naar de finish. Ja, toen begon ik er een beetje in te geloven. Maar ja, Vinokourov reed weg. Achteraf denk ik dan, was ik maar mee gesprongen.’Boom met een big smile: ‘Nee, ik zat niet kapot. Ik zat op mijn gemak. Alles liep immers volgens plan. Ik had goede benen.’

Ik begrijp hier echt helemaal niks van. Wat een weekheid. Heeft Gesink dan helemaal niets geleerd van de Tour? Waar is de strijd? Waar is de wil? Waar is het alles of niks? Waar is het afzien? Waar zijn de tranen? Dit zijn de Olympische Spelen! Ik krijg de indruk dat de heren Gesink, Boom en Van Vliet denken dat ze hebben meegedaan aan de Acht van Chaam. En dan nog! Dan nog is zo’n instelling onbegrijpelijk. Onverteerbaar.

Dat is geen sportmentaliteit en zeker geen topsportmentaliteit. Wat een stel slappe melkpakken zijn dat. En wat een waardeloze sport en sporters. Waarom kijkt men hier nog naar? Waarom investeren bedrijven en sponsoren hier nog in? Hoe vaak moet je worden besodemieterd? Doping, onderlinge afspraakjes, gekonkel, slappe excuses, niet presteren, maar wel een dikke bankrekening.

Wat heb ik dan genoten van de zwemsters tijdens de estafette. Dekker, Heemskerk, Veldhuis en Kromowidjojo zwommen zich helemaal uit de naad.  Ook al liep het voor geen meter bij 2 van hen. Kapot gaan in het kwadraat. Tweede worden en dan ongelooflijk balen. De heren Gesink, Boom en Van Vliet zouden daar een voorbeeld aan moeten nemen. Aan die wedstrijdinstelling, aan die beleving, aan die teamspirit, maar ik vrees dat dat de wereld op zijn kop is voor hun.

Update: De Nederlandse wielrenners kunnen een voorbeeld nemen aan Marianne Vos. Wat een op en top topsportster is dat. Van te voren zeggen dat je voor goud gaat. Onderweg maar aan een ding denken: ik MOET als eerste over de streep, de hele koers aanvallen, voorin zitten, je compleet geven en dan inderdaad die gouden medaille pakken. Hele diepe buiging voor Marianne Vos en haar ploeggenoten. Ik hoop dat die winnaarsmentaliteit, die spirit overslaat naar de mannen. Vos is een sierraad voor de sport en een voorbeeld voor alle, en met name de mannelijke, wielrenners.

Update: Rabobank gebruikte bloedmachine
Update: Doping bij de Rabobanklploeg; het hele verhaal
Update: Danny Nelissen bekent doping bij Rabobankploeg
Update: Dopingbiecht Armstrong beschamend
Update: Rabobank begrijpt het en stopt met sponsoring wielerploeg
Update: Dit waren de dopingtrucs van Armstrong
Update: Lees het hele dopingrapport van USADA over Armstrong
Update: Ook Garmin-renners geven doping toe
Update: Rabobank had dopingprogramma
Update: Leipheimer nam doping bij Rabobank
Update: Rooks moest Tour winnen vanwege doping Delgado
Update: Ploegleider Bruyneel gaf wielrenners zelf doping
Update: Armstrong betaalde 1 miljoen aan dopingarts
Update: Wielrenner moest doping pakken van Armstrong
Update: Armstrong en US Postal hadden geavanceerd dopingprogramma
Update: Meesterknecht Hincapie geeft doping toe
Update: Dopingdossier van Het Laatste Nieuws

Tourdeelnemers met dopingverleden
Vorig artikelRobert Gesink en Erik Breukink heten eigenlijk Ingalls
Volgend artikelDie telefoon van Blatter verklaart een hoop

Reageer

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in