Laatst fietste ik om 23.00 uur richting het station van Eindhoven in een stille, verlaten binnenstad. Twee agenten kwamen mij tegemoet. De arm van de kleinste ging omhoog en ze ging voor me staan. ‘Afstappen, voetgangersgebied,’ werd me toegesnauwd. ‘Jongens, het is 11 uur. Er is niemand op straat,’ probeerde ik. ‘Afstappen of je krijgt een boete,’ klonk het onverbiddellijk en haar mannelijke college – met een zo’n typisch week politiehoofd – kwam ter ondersteuning een stapje dichterbij.
Ik besloot te gaan lopen. Na 5 meter draaide ik mij om en keek ze na. Een te dikke kont in een jaren-50-broek en daarnaast een snorretje met een eendenloopje. Ik schudde mijn hoofd en fietste verder.
Dat was ongeveer de 20e keer dat ik met justitie in aanraking kwam. Ik heb er zo’n 15 boetes aan over gehouden. De eerste keer was ik een jaar of 14 en fietste ik met losse handen. De laatste keer was vorige week. Ik kreeg een boete van 48 euro omdat ik 54 km/h had gereden waar je 50 mag. Al mijn boetes zitten in diezelfde categorie. De categorie burger pesten, noem ik het. De brave modelburger een oor aannaaien om de eigen kas te spekken en de boetequota te halen. Daar zijn ze goed voor tegenwoordig. Oom agent. Als je hem echt nodig hebt geeft ie niet thuis. Als mijn buurvrouw van 52 wordt beledigd en bedreigd door gajes uit de buurt en je ze naam, toenaam en adres geeft, raden ze je aan om het er maar bij te laten om erger te voorkomen. Het tuig staat 50 meter verderop te lachen en oom agent rijdt doodleuk weg.
Als er bij mijn ouders of bij mij is ingebroken komen ze zuchtend en verveeld langs en hangen de betweter uit. De daders zijn nooit gepakt en naar je spullen kun je fluiten.
Als mijn lokale bakker en slijterij 3 keer in de week worden overvallen door daklozen uit de daklozenopvang 300 meter verderop, worden de daders de eerste 5 keer opgepakt. Daarna neemt onze politie niet eens de moeite meer om langs te komen en actie te ondernemen terwijl de daders bekend zijn. Mijn bakker en slijterij zijn allebei vertrokken uit de buurt. Ze konden er niet meer tegen. Elke keer als de deurbel ging, sloeg hun hart over, bang als ze waren dat het geen klant maar een halve zool met een mes was, die even in de kassa wilde graaien om drie dagen bier te kunnen betalen.
En dit zijn alleen maar mijn eigen ervaringen. Ik heb vrienden, famile en kennissen met precies dezelfde verhalen. En u heeft die ook, denk ik. Ik vraag me dan ook echt af wat het doel is van de politie? Helemaal als ik nu lees dat de politie de achtervolging van een stel bankrovers heeft stopgezet, omdat het te gevaarlijk werd. De boeven begonnen namelijk terug te schieten… Wat een kolder. Om je dood te schamen. Dit is een regelrechte vrijbrief voor iedere harde crimineel.
Ik heb er het missiestatement van de politie maar eens bij gepakt, want ik snap er helemaal niets meer van. Op Politie.nl lees ik dat de politie een aantal kerntaken heeft. Daar komen ze:
- Verlenen van noodhulp
- Handhaving en toezicht van de openbare orde
- Opsporing van strafbare feiten
Dat klinkt leuk op papier, maar dat strookt totaal niet met wat ik ervaar, lees en hoor uit mijn eigen omgeving. De politie is naar mijn mening een ambtelijk, log, burgeronvriendelijk apparaat waar iedere sul met een VMBO-diploma, die groter is dan een dwerg kan gaan werken. Om vervolgens gehesen in een foeilelijk, sullig Peppi-en-Kokki-pakje de straat op te gaan en niet thuis te geven als het echt spannend wordt en wel stoer voor een fiets durven te springen als je ’s avonds laat door een voetgangersgebied rijdt.
