Zo, dat stond er aan te komen. 0-3 eraf tegen de Duitsers. Het hing in de lucht; deze afstraffing. Het matige spel tegen Moldavie, Zweden en Zwitserland was namelijk een voorbode. En laten we eerlijk zijn in juni tegen Brazilie en Urugyay was het ook al maar zozo. Maar je kon het vooral opmaken uit de (grote) monden van de internationals zelf. Want, oh, oh wat had de hele wereld toch een respect voor het grote Oranje. Wat zeg ik, respect. Nee, angst. Ja, dat was het. Ontzag ook. Heitinga verwoordde die hautaine houding perfect de laatste dagen.’ Tegenstanders begonnen al te zweten als ze tegen Oranje moesten,’ aldus de bankzitter bij Everton.
Ik moest daar aan denken toen ik Heitinga vanavond zag stuntelen tegen Klose, Podolski en Ozil. Heitinga speelt al jaren de voetballer, en zelfs de vedette, maar eigenlijk is het een omhooggevallen hangjongere met een grote bek. Heitinga zonder voetbal, sleutelt aan zijn opgevoerde scootertje in een klein achtertuintje vol hondepoep.
Ik ben de Duitse voetballers dan ook zeer dankbaar. Ze lieten zien wat we jaren weten. We hebben geen enkele goede verdediger. De Oranje-defensie werd uiteen gereten door de Duitse loopacties. Braafheid liet zijn man los of werd eenvoudig opzij gezet, Heitinga en Mathijssen gingen niet eens het kopduel aan en kwamen steeds een pas te laat en Van der Wiel hield stand dankzij het verdedigende werk van Kuyt.
Nee, dit Oranje is erg kwetsbaar achterin en vooral erg afhankelijk van enkele sterspelers. Wil Nederland blijven presteren moet iedereen fit zijn. We hebben te weinig goede voetballers om het verlies van Van der Vaart, Van Persie, Sneijder, Afellay en Robben op te vangen. Als ze alle 5 fit zijn kun je nog een hoop verbloemen, maar als er 3 wegvallen wordt het een kaartenhuis. Tegen zwakke tegenstanders kom je daar misschien nog mee weg, maar tegen de toplanden komt Nederland dan te kort.
