Michael Boogerd heeft na jaren van keihard liegen eindelijk toegegeven dat ie doping heeft gebruikt. Het gaat om epo, cortisonen en bloedtransfusies over een periode van maar liefst 10 jaar. Goh, Boogerd… wat verrassend.
Boogerd stond door alle bekentenissen en beschuldigingen van zijn ploeggenoten met de rug tegen de muur. Was aan alle kanten ingesloten, kon net als die andere dopingzondaar die zo lang ontkende – Lance Armstrong -, geen kant meer op. En wat doe je dan? Dan kom je net als Armstrong met een geregisseerde dopingbiecht op televisie en dan kom je net als Armstrong met een goedkoop verhaal over je zoontje en vriendjes op school en dat je het voor je zoontje niet langer wilde ontkennen. Zum kotsen. Burp…
Boogerds ‘biecht‘ druipt van de schijnheiligheid en de lafheid en komt maanden te laat. Biechten doe je als je ergens oprecht spijt van hebt. Boogerd biechtte omdat ie als een rat in de val zat. De druk hem te groot werd. Van spijt is nergens sprake. Bovendien heeft het er alle schijn van dat Boogerd ook nu weer keihard zit te liegen. Hij vertelt ook eigenlijk niks nieuws. Wil nergens in detail treden. Noemt geen namen en adressen van wie hij het heeft gekocht. Weigert tijden, koersen, rondes en periodes te noemen wanneer hij precies gebruikte. Ontkent de dopingcultuur bij de Rabobankploeg. Houdt Jan Raas en dopingarts Leinders de hand boven het hoofd. Heeft nooit contact gehad met dopingartsen als Fuentes en Ferrari. Bestempelt Danny Nelissen als een leugenaar.
Boogerds bekentenis is arrogant en ontspeent van ook maar enig schuldbewustzijn. Hij zegt het ook zelf: “Ik hoopte dat het over zou waaien. Dat gebeurde niet. Ik heb bekend omdat ik me voelde als een nationale schietschijf. Daar wilde ik vanaf want dat deed pijn en ik werd daar verdrietig van. Ik wil ook gewoon lekker naar buiten en mijn leven leiden.” Ik vraag me af of de man ook maar enig relativeringsvermogen heeft en ook maar 1 minuut echt heeft nagedacht over wat hij heeft gedaan. Hij zegt zelf immers: “Doping voelt niet als bedriegen. Het was een moeilijke keuze. Ik heb nergens steken laten vallen. Ik ben trots op zijn carriere en ik ben een goed sportman geweest.”
Het is trouwens de meest onbenullige, maffe biecht ooit. Boogerd zou zelf de doping hebben gekocht, zelf hebben bepaald hoeveel hij moest innemen en het zichzelf ook nog eens hebben toegediend. Waar ie het kon halen had ie ook allemaal zelf uitgevogeld. Wat denkt de man ons nu allemaal te kunnen voorschotelen? Beeld ie zich nu echt in dat we allemaal Malle Pietje heten? Hoe ziet ie dat voor zich? Dat wij nu echt denken dat hij met een briefje met allemaal moeilijk namen erop bij de eerste de beste Belgische apotheek in de rij stond? ‘Zegt u het maar meneer met de rode konen’. En dan Boogerd met een zonnebril met zijn nek in de kraag, die een verfrommeld briefje op de toonbank legt. Vervolgens fluitend naar huis rijdt met alle spulletjes op de passagiersstoel naast hem en dan lekker zelf gaat lopen dokteren met aangekochte zooi.
Boogerds verhaal rammelt aan alle kanten. Vooral omdat ie ook zegt dat ie zich goed heeft laten adviseren en dat hij nooit bang is geweest om gepakt te worden. Nou, dan heb je echt wel hulp gehad van een expert die precies weet hoeveel je kunt pakken en wanneer je moet pakken. Alleen bij de bloedtransfusies zou ie hulp hebben gehad.
Tien jaar keihard een hele natie voorliegen en bedriegen die je na de zege op La Plagne beschouwde als een nationale held en dan denken dat je in een flutinterviewtje met een bevriende journalist je straatje effe kan schoonspuiten. En dan ook nog met een lachend gezicht. Het zal Boogerd duidelijk worst wezen. Hij heeft zijn miljoenen al lang binnen en pakt zijn leventje fluitend weer op. Ervoor gestraft wordt hij toch niet. Hij is immers geen wierenner meer of werkzaam in de wielersport. En dan wel heel stoer zeggen dat hij het zichzelf niet makkelijker maakt door geen namen van anderen te noemen en dat hij daardoor zwaarder gestraft zal worden.
Hoe dik is de plaat voor de kop? Het wil overduidelijk maar niet binnenkomen bij deze nare, arrogante kwast. Deze surrogaat-sporter. Ik heb daar een woord voor: Bah.
Update: Kijk, zo won Boogerd dus La Plagne
Update: Rabobank gebruikte bloedmachine
