Ik heb gisteren enorm genoten van PSV – AC Milan. Wat een geweldige wedstrijd. Met een ontketend PSV. Het is een lust voor het oog om de Eindhovenaren zo te zien voetballen: aanvallend, vroeg druk zetten, met durf, met flair, met branie, vol erop, je helemaal kapot lopen, oogverblindende combinaties en met juweeltjes van acties.
Wat 11 jochies van rond de 20 nu in het begin van het seizoen laten zien, staat haaks op het angstige, afwachtende, beschamende en plichtmatige voetbal van PSV van de afgelopen 6 -7 jaar. PSV voetbalt nu haast beter en in ieder geval veel aantrekkelijker dan de lichting van 2005, die onder leiding van Hiddink de halve finale haalde van de Champions League. Het voetbal komt zelfs dicht in de buurt van het topseizoen 1987-1988 toen een ontketend PSV onder leiding van Lerby, Koeman, Arnesen, Kieft en Vanenburg iedere tegenstander opvrat en het altijd kansen en doelpunten regende.
Hoe is het in godsnaam mogelijk? Wat is er gebeurd? Ik begrijp hier namelijk helemaal niks van? Waarom en waardoor is dit piepjonge PSV ineens zo goed en vooral leuk om naar te kijken? Het zijn zeer jonge jongens, met bijna geen ervaring op eredivisie-niveau, laat staan Champions League-niveau, totaal niet op elkaar ingespeeld en dan zo vol flair en goed samen voetballen. Zelfs tegen een topclub als Milan! Hoe kan dat? Is dat chemie? Is dat plezier? Is dat extreem talent? Een gouden generatie in de dop? Gisteren stonden er op een gegeven moment 11 Nederlanders bij PSV op het veld. Elf Nederlanders met een gemiddelde leeftijd van 20 jaar. Dat is ongekend voor PSV en ongekend voor Nederland.
Is dat de hand van Cocu? Een onervaren trainer. Ook jong en onbeschreven. Je zou bijna zeggen, dat ervaring in het geval van PSV het voetbal saaier, slechter, onaantrekkelijker en voorzichtiger maakt. Ik hoop dan ook dat PSV deze lijn weet door te trekken. Als ze zo voetballen kan het resultaat me echt geen ene moer schelen, want dit is puur vermaak en dan ook nog van een hoog niveau. Ik hoop dat Cocu ze niet teveel wil leren en dat de spelers niet teveel willen luisteren en gewoon zo lekker blijven voetballen. Voetballen is blijkbaar net als schilderen: op een gegeven moment is het gewoon goed en dan moet je niet teveel meer willen veranderen anders verpest je het alleen maar.
