De Nederlandse Staat heeft sinds 2008 het aantal afgegeven staatsgaranties vertienvoudigd. Nederland stond 5 jaar geleden voor 18 miljard garant, maar dat is inmiddels opgelopen tot 201 miljard euro. Dat meldde de Algemene Rekenkamer vandaag tussen neus en lippen door.
Wat is dat zult u misschien zeggen? Dat vroeg ik mezelf ook af. Wat zijn Staatsgaranties. Het gaat hier om leningen die de Europese Centrale Bank, het Internationaal Monetair Fonds en het Noodfonds van Europa doen aan landen als Griekenland, Spanje en Portugal. Mochten die landen die lening niet terugbetalen dan kunnen die banken bij Nederland dat geld komen ophalen. 201 miljard! Geld dat we niet hebben. Een kijk op de Nationale Staatsschuld leert ons namelijk dat Nederland een schuld heeft van 434 miljard euro. Een schuld die in 10 jaar tijd is verdubbeld.
Zijn we nu helemaal gek geworden?! Waar is het gezonde verstand gebleven. Zelf diep donker rood staan en alleen al 10 miljard per jaar aan rente moeten betalen en dan garant gaan staan voor een lening van een ander. Ziet u het uzelf al doen? Uw buurman leent geld aan Dikke Frans op de hoek en u bent zo gek om daar garant voor te gaan staan, terwijl uzelf ook al diep in de schulden zit.
Geld lenen op de pof noemen ze dat. Klooien, goochelen en doorsluizen van niet bestaand geld. Gebakken lucht. Vroeger hingen er wel eens in friettenten en cafe’s bordjes met de tekst: Piet Krediet woont hier niet. Nee, dat klopt. Piet woont zoals we nu allemaal weten in Den Haag en in Brussel. En de amateurs daar doen dik en strooien met geld en kloppen bij u en mij aan als het verkeerd gaat.
