Het nieuwe systeem van het Nederlands elftal kwam ook gisteren tegen Ghana – nu met alle internationals – niet goed uit de verf. Sterker nog, het was een zooitje. Er deugde weinig van het positiespel. Dat moet Van Gaal zorgen baren, want een sterkere tegenstander als Spanje of Chili maakt daar gebruik van en speelt Oranje naar huis, want er ging wel heel erg veel fout.
Wat ging er fout in de opbouw van achteruit:
De bedoeling is dat de 3 centrale verdedigers in balbezit het veld breed maken en dat de 2 middenvelders dan in de bal kunnen komen. De 2 backs staan hoog en dan heb je als iedereen zijn taak goed uitvoert overal een driehoekje op het veld.
De Jong en De Guzman boden zich vaak niet goed aan, stonden te dicht bij elkaar, bewogen te weinig, draaiden ook te weinig open en Sneijder stond niet op 10 maar in de spits. Bovendien stonden de 3 centrale verdedigers in balbezit vaak te dicht op elkaar en durfden veel te weinig de bal naar voren te spelen. Het enige wat Ghana dan hoefde doen is druk zetten met maar 3 of 4 man en dan kwam Nederland al meteen in de problemen. Dat resulteerde in veel lange ballen van Cillessen die meteen tot balverlies leden en slechte pasjes van vooral Martins Indi.
En die lange ballen die hier boven beschreven worden gingen allemaal richting onze kleine man Wesley Sneijder. En die was kansloos in dat soort duels. Dat komt er dan ook nog bij. Als Nederland straks tegen Chili speelt kun je er donder op zeggen dat Chili gaat drukken, zo is hun speelstijl, mocht Oranje dan weer dit soort lange ballen gaan spelen dan heeft dat geen enkele zin met Sneijder op die plek. Switch dat dan met Van Persie, die is 1,86 m.
Maar goed dat inzicht had Van Gaal gisteren ook niet…
De positie van Sneijder: valse negen of tien?
Iedereen was zo blij met dit systeem, want Wesley Sneijder zou op zijn geliefde positie komen te spelen; op 10 dus. Als de spelverdeler! Sneijder speelde echter veel te diep, was meer een negen dan een 10 en was daardoor bijna niet aanspeelbaar voor Blind, Janmaat, De Jong en de Guzman en werd bovendien getorpedeerd met hoge ballen van achteruit. Dat is rampzalig voor het aanvalsspel van Oranje.
Als er iets is gebleken gisteren, is het wel dat de 3 centrale verdedigers veel te vaak achteruit spelen, en dat De Jong en De Guzman te vaak niet open durven te draaien. Als Sneijder dan ook nog eens te diep staat, krijgt hij veel te weinig ballen in zijn voeten en creeert Oranje helemaal niks.
Waarom zette Oranje geen druk?
Het druk zetten was ook een raadsel. Wie pakte wie nu eigenlijk en wie geeft het signaal? Nederland zette geen enkele druk op de 2 centrale verdedigers van Ghana. Van Persie pakte meestal de linksback, Robben of Sneijder de rechtsback. Nederland legde daardoor Ghana geen strobreed in de weg in de opbouw van achteruit.
Nee, het is echt onbegrijpelijk dat in dit systeem de twee spitsen geen druk zetten op de 2 centrale verdedigers van de tegenstander. En dat Janmaat en Blind dan niet de backs pakken. Op deze manier kon Ghana telkens de vrije man op het middenveld inspelen. Mede omdat Sneijder in de spits liep, en Oranje daardoor daar telkens een mannetje tekort kwam op het middenveld. Zowel bij balbezit als bij balverlies. Dat is niet de bedoeling van dit systeem.
Het is uitermate merkwaardig dat dit positiespel er nog niet inzit bij Oranje. Dit is de basis van een 5-3-2. Wat heeft Van Gaal lopen doen in Portugal? Als Oranje over 2 weken Chili en Spanje op het WK op deze manier tegemoet treedt dan wordt het een kansloze missie.
Van Gaal heeft nog een hoop werk te doen. En dat mag eigenlijk niet zo vlak voor het WK.
